-¿Acaso es doloroso imaginar que una enfermedad pueda ser una
suerte?-Es extraño decir eso...-Quizás sea vuestra peor desgracia y vuestra mejor suerte...¿Quizás se abre los ojos acerca de algunas cosas
esenciales?... (...)-¡Ahí te proyectas!¡No vayas tan lejos!Confórmate sólo con apreciar a tiempo las cosas que tienen un
final... pp. 172-3
Píldoras azules é a historia dun amor que ten coma mar de fondo a enfermidade e mais o día a día. Transmítenos con mestría os sentimentos, as loitas e as conquistas dos protagonistas: o debuxante do cómic, que converte esta novela nunha especie de diario persoal, e a súa moza. Cati e Fred, o seu bebé, o médico que os atende... todos eles permítennos albiscar a realidade do vih sen dramatismos; convertida no libro nun inmenso rinoceronte branco que pasea e vive canda a parella. Debuxos elegantes e textos certeiros (a explicación de por que Fred quere a Cati é unha das mellores declaracións de amor de todos os tempos) que nos deixan unha sensación de tenrura, mesmo tempo despois de acabar o libro.
Frederik Peeters (2006) Píldoras azules. Bilbao: Astiberri. Tradución de Gaizka e Javier Zalbidegoitia Bartual.
Sem comentários:
Enviar um comentário